Poem: Stamatina Vathi
5-10-2016
Μια ψυχή να σε περιμένει, ένα βλέμμα βαθύ να σε αναμένει.
Ένα γέλιο συννεφιά στον καυτό τον ήλιο,
μια ματιά, δροσερό νερό στου καύσωνα το επίγειο.
Ένα χάδι, φύλλο του φθινοπώρου, που ο αέρας το στροβιλίζει, το πετάει στο χώμα.
Θα ‘ θελα να κρυφτώ στην ματιά σου,
να γευτώ την φρεσκάδα από τα φιλιά σου.
Φύλλο πορτοκαλί του αγέρα, να καθίσω πάνω στο στόμα σου με φοβέρα.
Να σου κλείσω τα ολόγλυκα σου μάτια,
να σε οδηγήσω στου παραδείσου την ολόχρυση την στράτα.
Φύλλο, κορμί, μια ψυχή,
Δύο περιστέρια, αετοί σε άλλη γη.
Να γίνω του πόθου κόκκινη κορδέλα,
να αφήσω ανατριχίλα πέρα έως πέρα.
Να φτάσω στο στήθος σου επάνω,
κόμπο αγάπης στην καρδιά να γίνω, να την γειάνω.
Να παιχνιδίζω με την φορά του ανέμου,
να αγκαλιάσω κάθε γη σου, κάθε βράχο σου αγαπημένο.
Φύλλο, κορδέλα, περιστέρια,
ρόδια γονιμότητας και αφθονίας στα δύο σου χέρια.
Να γύρω να φάω κόκκινο χρώμα,
να φτάσει μέχρι το βάθος της καρδιάς μου, νέο πιώμα.
Να ανοίξω φτερά και να πετάξω,
δύο του έρωτα ψυχές να καθυποτάξω.
Καμπύλες ουσίες, κόκκινο ρόδι, πεμπτουσίες.
Χείλια στο πορφυρό, γλύκα να τρέχουν,
χυμοί ποτάμι κελαρρυστό, να γνέφουν.
Σώμα στο σώμα, δύο περιστέρια,
στον ουρανό τα πεφταστέρια.
Ρόδινη η αυγή, ρόδινο το πάθος,
έχει ο έρωτας γιορτή, αγάπης βάθος.
Ψυχές στον αέρα, λευκές σελίδες,
ματιές που καίνε, μεγάλες ελπίδες.
Καλάθι του έρωτα οι ψυχές, σταφύλι στα χείλη,
ρόδι του πόθου στις καρδιές, ανατριχίλες.
Προσφορά στο κορμί σου επάνω,
φρούτο ζωής, σταφύλι, μέλι και νέκταρ ευχής να γίνω.
Κρασί να χυθεί στο κορμί μου,
γάργαρο γέλιο ψυχής στην ζωή μου.
Πίνακας:Michail Karapanagiotidis
