Ένα καλάθι στάχυα του αγρού

Poem: Stamatina Vathi
1-7-2017

Ένα καλάθι στάχυα του αγρού γλυκιά μου Αφροδίτη,
όπως λαμπυρίζουν από του ήλιου τα χάδια,
πλανεύτρα η ματιά τους να παίζουν στο θρόισμα του καλοκαιρινού ζεστού αγέρα.

Και μια φλογέρα μακρινή να κεντά τους κάμπους δίνοντας του ήχου καυτό φιλί,
μέχρι να βρεθεί με της θάλασσας το γλυκομιλητό,
να δροσιστεί, να παίξει με τα θαλασσοπούλια κρυφτό.

Και εκεί κόκκινες παπαρούνες σαν τα χείλη σου τα ερωτικά,
μπλεγμένες με το χρυσαφί τους,
να θυμίζουν χαμόγελα λάγνα και εξουσιαστικά,
του πάθους το φιλί σου.

Και το καλάθι έγειρε να αποκοιμηθεί,
πως να αντέξει τόσο πόθο σε μια στιγμή.
Και ένας Άρης αμαρτωλός σε πήρε με μιας μια αγκαλιά,
σε έκανε ένα με της ανατολής και της δύσης όλο το φως.

Στάχυα του Ήλιου από χρυσάφι και αχτίδες καμωμένα,
κόκκινο του έρωτα σε μια ανάσα όλα μπλεγμένα.
Και άνθισε ο Άρης μέσα στο βλέμμα σου,
έγινε ένας πύρινος, του αγέρα ισχυρός Θεός.

Χάθηκε σε όλο το πορφυρό και το χρυσό,
κεντήθηκε μέσα στα μάτια σου,
έγινε σάρκα σου, κάμποι, βουνά, τυφώνας φωτεινός.
Από ένα καλάθι εποχών Αρης και Αφροδίτη στου Ήλιου το απάνεμο βιός.

Πίνακας: ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΚΥΡΙΤΣΗ