Poem: Stamatina Vathi
7-1-2017
Σε ένα παγκάκι, μια ζωή,
ένα σώμα να ατενίζει το γιατί.
Κορμί μονάχο να κάθεται βουβό,
να τα λέει μόνο του,
να συνομιλεί με τον θεό.
Τα σύννεφα να του κάνουν συντροφιά,
να γίνονται ένα με την πονεμένη του καρδιά.
Την αποζητά η ψυχή την μοναξιά,
θέλει να μιλήσει με της καρδιάς της τα θεριά.
Να έχει το χέρι του αφημένο,
να αποζητά το ταίρι του πάνω στους δρόμους της ζωής,
το χαμένο.
Άραγε τι θα γίνει,
τι το μέλλον του επιφυλάσσει στην ζωή;
Κάθεται και αναρωτιέται,
με τον ουρανό και την συννεφιά για συντροφιά,
μια γλυκόπικρη της φύσης σιγολαλιά.
Σκέψεις, γλυκά ταξιδιάρικα πουλιά.
Μυστικά σιγοψιθυρίσματα,
της καρδιάς συντροφικά σκιρτήματα!!
Πίνακας: Σέργιος κοκκορης
