Poem: Stamatina Vathi
21-8-2016
Μέσα σε ένα τοπίο χαμένη,
στο μπλε του ουρανού αποκαμωμένη,
έχοντας στην σκέψη μου δυο μάτια,
μες του ονείρου μου την στράτα,
πήρα ανάσα από ολάνθιστο γιασεμί,
για να ‘ ρθω να σου δώσω ολόγλυκο φιλί.
Άγγιξα τα ολόλευκά του άνθη,
πήρα μια χούφτα στου ονείρου το σεργιάνι,
τα έβαλα στο στήθος μου καρφίτσα,
κόσμημα από μνήμες της αγάπης.
Μοίρασα αυτό τον θησαυρό και στα μαλλιά,
να μου θυμίζει την δική σου μυρωδιά.
Μετά πήρα κατόπι τον δρόμο του ήλιου,
μέσα σε πορτοκαλί και κόκκινο, χρυσό ενός ύμνου.
Έναν ύμνο της αγάπης,
για δύο ψυχές από άλλους κόσμους,
που διεκδικούν του έρωτά τους το προνόμιο.
Δύο ζωές σε μία, μια τεράστια αναδημιουργία.
Κάπου με περιμένουν δύο χείλη κλέφτες.
Θέλουν να μου πάρουν την καρδιά,
σε δρόμους πύρινους, με μια του πόθου αγκαλιά.
Δύο μάτια διαμάντια να με καλούν,
έχουν πιο δύναμη από να μιλούν.
Ματιά θεριά της δύναμης αρπακτικά, να χάνομαι μέσα τους με μια θωριά.
Φωτογραφία: Vaso Mpania-limperopoulou
