Poem : Stamatina Vathi
Ουράνιο άτι
26-7-2019
Αργέστης και Βορέας, Ζέφυρος και Νοτιάς,
κάρβουνα αναμμένα και μια μπουρού να αντηχεί δυνατά.
Λουλούδια να χορεύουν και νερό να χύνεται απαλά στη γη,
η ζωή έχει γιορτή.
Έρχονται προάγγελοι και σύντροφοι, καθένας με την εποχή, με δώρα μυρωμένοι, οι γιοι της ροδόσταμης Ηούς.
Η Σελήνη την χαιρετά πονηρά και ο Ήλιος την περιμένει ανυπόμονα για μια αγκαλιά.
Λακτίσματα και καλπασμοί
να ανοίξουν την πόρτα στης αδαμαντόλαμπρης Ανατολής την αρχή.
Χλιμιντρίσματα και αλαλαγμοί,
ουράνιο άτι να τρέχει στην Χαραυγή.
Πλατύφωτη και αιθέρια κόρη,
σύννεφα χρυσά και υδάτινα του στερεώματος ατίθαση κώμη.
Χτυπούν, χτυπούν όλο και πιο δυνατά,
οπλές, φωνές, ρουθουνίσματα, χρωμόλουστες φανταστικές πυρκαγιές.
Φτερά και ροδόσταμο,
σταγόνες υδάτινες, νέκταρ του ουρανού, θεϊκή δροσοσταλιά.
Υδρίες που στολίζουν με διάφανες πιτσιλιές
το πέπλο της Κυράς του νέου πρωινού.
Θαλάσσια νέφη, κεραυνοί και καταιγίδες,
δύναμη να ξετυλίγεται αποθεωτική,
μούσες να χορεύουν εδώ και εκεί,
πάνω στις κορφές των αθάνατων βουνών,
οι τέχνες έχουν χορό.
Χαίτη του έναστρου ουρανού,
να σέρνει το άρμα των πρώτων αχτίδων του ρόδινου ξεσηκωμού.
Πέπλα χρυσοποίκιλτα,
ροζ, κόκκινα, γαλαξιακά ευρήματα.
Αιθέρια ενδιαιτήματα.
Πόσο αγέρωχο, πόσο θεϊκό, πόσο ουράνιο,
πόσο δυνατό!
Τρέχει και περνά και το βράδυ κάθεται εκεί ψηλά,
με άστρα στολισμένο να μας κοιτά και να χαμογελά.
Ξέρει πολλά, ναι ξέρει πολλά.
Νερό, γη και φωτιά, αγέρας να του ανακατεύει την κόμη, άστρα φωτεινά.
Πίνακας : Konstantina Kratimenou
