Poem : Stamatina Vathi
Αυτό το ροζ χρώμα…
7-6-2019
Αυτό το ροζ χρώμα μου έγλυψε την ψυχή,
ψίθυροι στην σιωπή.
Λιβάδια, κάστρα και οχυρά,
ονειρόσκονη που δροσίζει τα χείλη τα καυτά.
Η γκάιντα έδινε στους Κέλτες τον ρυθμό
και οι δρυΐδες το είχαν ρίξει στο χορό.
Μυστηριακό τοπίο, χέρια αγκαλιαστά,
πέτρες που ριζώνουν βαθιά στην καρδιά.
Γλυκό μου, ασημένιο φεγγαράκι,
όπως φωτίζεις της λίμνης τα νερά,
ροζ ο χτύπος της ζωής μου,
εσένα αναζητά.
Χάδι, χάδι και φιλί,
μάτια ζυμωμένα στην μορφή του άλλου,
ψυχή στην ψυχή.
Η καρδιά χοροπηδά από κορυφή σε κορυφή.
Ατενίζω από ψηλά,
σε αναζητώ,
να κρυφτώ στην σάρκα του λαιμού σου,
σε χαράδρες να κατέβω,
ψηλά να αναρριχηθώ.
Άκου, άκου το τραγούδι,
κάλεσμα και παράπονο μελένιο ,
δάκρυ, δάκρυ,
σταγόνα ροζ στα χείλη να σε περιμένω.
Έλα μην αργείς…
Αγκάλιασε με…
Πάρε μου την ανάσα μου…
Εκθειασέ με….
Μια μούσα της καρδιάς,
δίπλα στο νερό της λίμνης,
μια Νηρηίδα της ψυχής,
από της θάλασσιας αύρας την τύρβη.
Απόσταγμα, απόσταγμα και ουσία,
δάχτυλα πλεκτά,
εσύ και εγώ στο σύμπαν μια συνωμοσία.
Σε θέλω, σε αναζητώ…
Που είσαι?? Σε αγαπώ…