Ποίημα : Stamatina Vathi
9-11-2018
Άραγε σε τι κόκκινο να χαθώ,
τι μάτια να λατρέψω, σε τι αγκαλιά να σταθώ?
Τι φιλί να δώσω?? Τι χαμόγελο?? Τι χάδι γλυκό??
Σε ποιον αγέρα το όνομα να φωνάξω??
Με ποια βροχή θα κλάψω γλυκά για κάτι δικό του παλιό??
Με ποιον ήχο να τραγουδήσω να του πω το κάθε μου μυστικό??
Άραγε τι?? Άραγε που?? Άραγε πως???
Άραγε σε ποια θάλασσα του κόσμου από το μουρμουρισμά της θα κοιμηθώ??
Σε ποιον ουρανό θα βλέπω τα πεφταστέρια, σε ποια γη θα νιώσω ότι πετώ??
Σε ποιο βλέμμα θα κολυμπήσω, σε ποια καρδιά θα ξεχαστώ??
Σε τι μυρωδιές θα κλειδώσω τις μνήμες,
σε τι χαρτί του μυαλού θα γράψω και θα ονειρευτώ??
Άραγε τι?? Άραγε που?? Άραγε πως??
Και οι βλεφαρίδες κλείνουν μέσα στο βελούδο το καφέ της ματιάς,
το μυαλό τρέχει σε όνειρα του κόσμου χωρίς σύνορα, πλατιά.
Και σιγομουρμουρίζουν οι σκέψεις, κάτι από παραμύθι αλλά και αληθινό,
χάνονται μέσα στο δαιδαλώδες του νου, αχόρταγα, ανελέητα, χωρίς φραγμό.
Τριβελίζουν τις αισθήσεις,
ξύλο που καίγεται και σπινθιρίζει τρανταχτά.
Φωνάζει, φωνάζει η ψυχή, ταξιδεύει η καρδιά.
