Παραμύθι : Ολόδροσες δροσοσταλίδες
Συγγραφέας :Stamatina Vathi
Κεφάλαιο Πρώτο Ζ
Και ξαφνικά μια τρικυμιασμένη φωνή, άγρια και δυνατή.
“Ωωωωωω, τι είναι αυτές οι φωνές ???
Εδώ έχουμε βροντές και αστραπές.
Εμείς τα σύννεφα έχουμε τόσα πολλά να πούμε αλλά εσείς μιλάτε τόσο δυνατά στην καρδιά που τα λόγια μας τα τρομερά δεν αντηχούνε. ”
” Η βροχή, τα πουλιά, τα φύλλα που πέφτουν τόσο μαγικά,
τα δέντρα, τα κλαδιά, μας ζητούν να φύγουμε να αφήσουμε του ήλιου την ομορφιά. Αλλά έτσι είναι η ζωή, μια ηλιαχτίδα, μια βροχή.
Μια κρύο, να κοκκινίζουν οι μύτες να φοράτε σκουφί,
μια με τα κοντομάνικα στην θάλασσα να έχετε βγει. ”
” Μερικά ζώα έχουν κρυφτεί αλλά οι ρίζες των δέντρων θέλουν το νερό με μεγάλη προσμονή.
Θέλει η φύση να αναγεννηθεί.
Θέλει να αφήνουμε τον ήλιο να παίζει κρυφτό,
να φτιάχνουμε δαντέλες πάνω στο κάθε ψηλό βουνό.
Να κάνουμε σχέδια πάνω στον ουρανό.
Να χαϊδεύουμε τα κατάρτια από τα καράβια, με το φεγγάρι να γίνουμε μαξιλάρια να ξαπλώσει τα βράδια.
Να ετοιμάζουμε της πολύτιμης φίλης μας της βροχής τον ερχομό,
άλλοτε με ένταση και έντονους ρυθμούς άλλοτε με ολόγλυκους σκοπούς.
Είμαστε πολυλογάδες, δυνατοί και φαφλατάδες ακόμα και στην σιωπή μιλάμε κάνοντας σχέδια στου ουρανού τους καμβάδες.
Ζωγράφοι της ζωής, γλυκύτατοι μπελάδες. ”
21-4-2018
