Παραμύθι : Ολόδροσες δροσοσταλίδες
Συγγραφέας : Stamatina Vathi
Κεφάλαιο Πρώτο Δ
Η μικρή γύρισε το κεφάλι της και είδε αυτό το εύθραυστο φτερωτό πλάσμα με την τραγουδιστή φωνή που την ρωτούσε από την αρχή, πριν αρχίσει καν η βροχή να την ανταγωνίζεται στην κάθε σταλιά της που είχε από την ψυχή της βγει.
Άνοιξε τα μάτια της διάπλατα σαν φωτεινά μαύρα διαμάντια στολισμένα από στάλες που λαμπύριζαν από απορίες…Γλυκόπικρες ερωτήσεις και ιστορίες.
Η βροχή είχε σκάσει, ήθελε να μιλήσει, να βροντοφωνάξει, να ρωτήσει.
Και μιας και δεν μπορούσε να μιλήσει, χτύπαγε με δύναμη τα φύλλα, να ξεθυμάνει από την κρίση, να ηρεμήσει.
Κύκλους έκανε και χτυπούσε, τραγουδούσε με τα κεραμίδια, ρυάκια δημιουργούσε.
Και απορούσε.
Τα σύννεφα χόρευαν όλο και πιο μανιασμένα, δεξιοτέχνες του ρυθμού, με του αγέρα τις εντολές, αποκαμωμένα.
Τα φύλλα μια στο χώμα κάθονταν, μια στο τσιμέντο και από κάθε εκατοστό της γης και του αέρα πιρουέτες έκαναν σε εξαντλητικό κρεσέντο.
19-4-2018
