Poem : Stamatina Vathi
28-5-2018
Με τις πρώτες ηλιοστεφάνωτες κλωστές ακούω την φωνή σας,
ήχοι να κάνουν την ψυχή να τραγουδά,
τις βλεφαρίδες από χαρά να πεταρίζουν.
Ύμνοι γλυκοζυμωτοί με φτερά και ράμφη στολισμένα,
μαύροι, κίτρινοι, μπλε, ζωγραφιστοί, με τα φτερά του αγέρα να γίνονται ένα.
Έξυπνα, αεικίνητα δημιουργικά να φτιάχνουν ακόμα και τεχνητά την φωλιά τους,
να κουτσομπολεύουν δυναμικά, να λένε ιστορίες για τα μικρά τους.
Ακροβάτες των κλαδιών να τριγυρνούν,
να κάνουν κούνια, τσουλήθρα, να πετούν,
να χαίρονται κάθε στιγμή και λεπτό στου Ηλιοκράτορα την θωριά τους.
Μικρά πλάσματα,
αγγελιοφόροι της αυγής να τραγουδούν,
μια μελαγχολικά για μια μακρινή αγάπη να λαλούν
και μια χαρμόσυνα για την ανάσταση του έρωτά τους.
Πεταρίσματα, κεντήματα πάνω στο πράσινο το φωτεινό και μια στο ουράνιο το θαλασσινό να λένε τα μυστικά τους.
Πάνω στη στάμνα να φλερτάρουν ζαχαροπλεκτά με την αιθέρια φωνή τους,
να στήνουν το σπίτι τους με υπομονή,
ατρόμητα και αγέρωχα στον κάθε θηρευτή να ορθώνουν το μικρό ανάστημά τους.
Κελαϊδοκέντητα κλαδιά, της Άνοιξης και του Καλοκαιριού θεόπλαστα μουρμουρητά, φτερουγίσματα ερωτικά, παίξτε με του αγέρα τα αγαθά, στείλτε το κελαϊδισμά σας μέχρι τον Γαλαξία και πιο μακριά….
Φωτογραφία : Makis Bitos
