Poem :Stamatina Vathi
6-4-2018
Και ήταν όπως γλυκομύριζε η Πασχαλιά…
Και ένα δάκρυ έγλυφε ένα μάγουλο γλυκά…
Μια υπόσχεση, μια ελπίδα για μια αληθινή αγκαλιά.
Η καμπάνα χτύπαγε πένθιμα μα η υπόσχεση για μια Ανάσταση χόρευε στο μυαλό ρυθμικά.
Ένα παιδί, ένα χαμόγελο, μια αιθέρια μυρωδιά.
Και το λιβάνι μοσχομύριζε μέσα στην γειτονιά.
Σήκωσε το κεφάλι αγόρι μου γλυκό,
ίσιωσε τους ώμους,
κοίτα ψηλά στον ουρανό.
Σε λίγο οι καμπάνες θα δώσουν χαρούμενο ρυθμό.
