Ποίημα: Stamatina Vathi
30-6-2016
Όλα τα χρώματα της ύπαρξής μου η μορφή σου.
Διαστρικά νέφη σε ένα χορό στης καρδιάς μου τον ρυθμό.
Κόκκινο του πάθους, το αίμα που κυλά στις φλέβες μου σε κάθε σου ματιά.
Αίμα χαράς, δημιουργίας, πόθου, ανυπέρβλητης λατρείας στο πρόσωπό σου.
Αποχρώσεις του μπλε, να μου θυμίζεις τον ουρανό που με περικλείει, με εξευμενίζει, με ηρεμεί.
Γαλάζιο της θάλασσας, μια τρικυμία, μια νηνεμία, που με χαϊδεύει, με παιδεύει, με ταξιδεύει σε μεγάλες εξερευνήσεις, πραγματικές και φανταστικές, με περισσότερο την ύπαρξη του υπερβατικού.
Ένα απερίγραπτο και μοναδικό ταίριασμα, με χρώμα και ποιότητα ανυπερθετου λουλουδιού, ένα νεφέλωμα ζωής, ενέργειας και αγάπης αστρικής, η μορφή σου.
Πώς να σε περιγράψω, τα λόγια φτωχά για τους χτύπους της δικιάς μου καρδιάς.
Μια πηγή φωτός, ένας Θεός μαγικός.
Μια τουλίπα και ένας κύκνος, στης λατρείας μας στους στίχους.
Μια πεμπτουσία γλυκύτητας, ζάχαρη και μέλι για τα χείλη μας.
Ένας κήπος δίχως τελειωμό, μέσα στου Σύμπαντος το μυστήριο σκηνικό.
Μπλε τόξο ηρεμίας μέσα στου απαλού ανέμου τα ψιθυρίσματα, οι φωνές μας, στις μεταξύ μας εκμυστηριεύσεις.
Με μόνο μάρτυρα τα λαμπερά νέφη του διαστήματος.
Χωρίς σύνορα του νου τα συναισθήματα.
Μόνο για τρελούς και εξερευνητές, για επαναστάτες και οραματιστές.
Να μην μιλήσω για το μωβ, το κίτρινο, το πρασινο, χρώματα αθάνατου κάλους και πίστης δυνατής, ακράδαντα σταθερής.
Κύκνος, μόνιμος σύντροφος, ισόβιος και διαχρονικά αρεστός,
μέσα στον γαλαξία των ματιών σου και το γέλιο των χειλιών σου πάντα θαυμαστής ακλόνητος και στρατιώτης υποκινητής,
για να γευομαι των φιλιων σου τους χυμούς, μόνιμος δοκιμαστής.
Δύο ψυχές σε αναζητήσεις με Διαστρικές απαριθμήσεις.
