Poem: Stamatina Vathi
29-4-2017
Είναι η ώρα που γίνεται νερό, νερό που τρέχει γλυκό,
με δύο φιλιά, μια αγκαλιά, μια της φωτιάς γλυκιά ματιά.
Ένα γέλιο κελαρυσμα μελωδικό, ένα χάδι από αγγέλου φτερό.
Και εγώ να λέω σιγά σιγά και ντροπαλά ,
κοιτώντας δύο του ανέμου πουλιά.
Που είσαι του παραδείσου γλυκό μου χάδι,
σε ποια πατρίδα έχεις πάει ?
Μια ψυχή εδώ σε αγαπάει.
Stamatina Vathi
Φωτογραφία: κωστας κωνσταντινιδης
