19-1-2018
Poem : Stamatina Vathi
Κατακόκκινα, ζωγραφιστά τα μάγουλά σου,
αγριοτριανταφυλλιά του δάσους.
Πλουμιστή με στολίδια,
κόκκινα χείλη, λάβας καυτής, φύλλα.
Πόσο γλυκά μου καμαρώνεις,
όπως σε χαϊδεύει η βροχούλα,
πετραδάκια που λαμπυρίζουν,
φωτεινές σταγόνες που σε γλύφουν.
Και το χιόνι σε λατρεύει,
σε αγκαλιάζει ρόδινη νεράιδα,
σου λέει μυστικά,
σου κλέβει του πάθους πύρινα φιλιά.
Ένα πουλί σε έφερε δώρο,
μέσα στον κήπο μου και μου γεμίζεις όλο τον χώρο.
Σε αγγίζω, σε μυρίζω και γλυκόλογα σου ψιθυρίζω.
Όπως σε χαϊδεύω,άνεμος γλυκόπνοος,
νιώθω από λατρεία να γεννιέμαι και να πεθαίνω.
Άγρια και αδάμαστη μορφή,
κόλαση και παράδεισος τα χείλη,
αποζητώ το δικό σου φιλί.
Άλικο μου λουλούδι,
ξεχωριστό της αγάπης μου τραγούδι.
Στίχος της ψυχής μου,
ανάσα όλη της ζωής μου.
Σε αγαπώ…
Φωτογραφία : Vaso Mpania-limperopoulou
