Ποίημα : Stamatina Vathi
1-2-2018
Αχ αυτή η δαντέλα όπως της χαϊδεύει το αιθέριο κορμί,
ψυχή, ζωή, καρδιά, φιλί γίνονται ένα,
οργάντζα διάφανη λευκή.
Ιβουάρ σχέδια να γίνονται σχέδια μαγικά
και όλα τα μάτια να περιμένουν ένα νεύμα,
μια δική της μαγική ματιά.
Μια νεράιδα διαβαίνει σε σκαλοπάτια θεϊκά.
Σκαλί σκαλί δύο πόδια από πορσελάνη θαυμαστή,
αλλά αυτή μια μάσκα να έχει στο πρόσωπο,
να μην καταλάβουν τι σκέφτεται και τι επιθυμεί.
Ρίγη ρίγη πόθου να υπάρχουν σαν χρυσόσκονη στο βελούδο βαλμένα,
κάθε κίνησή της από σύννεφα του ονείρου καμωμένα.
Γλυκιά βασίλισσα, ουράνια κόρη,
κάτι από παραμυθένιο Κρυστάλλινο δάκρυ,
βλέμματα γεμάτα πόθο να ξεσηκώνει.
Βγάλε την μάσκα, δώσε το έναυσμα της ζωής,
δώσε ελπίδα, χαρά ζωής.
Η αίθουσα θα τρανταχτεί, φιλί θα γευτείς.
Χόρεψε, χόρεψε, Κρύσταλλο θα ηχήσει, κρασί θα χυθεί.
Σάρκα με σάρκα θα λικνιστεί.
