Poem: Stamatina Vathi
31-10-2016
Ματιά του τρόμου, χαμένη ψυχή,
να παίζεις με την αγάπη, καμιά ενοχή.
Να πέφτει το αίμα από τις πληγές της καρδιάς,
να φωνάζει για αλήθεια αλλά να είσαι προδομένος μεμιάς.
Και η αναπνοή να σκιρτά, να χάνει τον ρυθμό, πυρκαγιά.
Ξύλα μπηγμένα με βία στο κορμί,
να ποτίζουν με δάκρυ το χώμα στην γη.
Και εσύ να φωνάζεις, να κλαις,
η αγάπη θα υπάρχει αλλά με πίκρα θα έχει δεθεί.
Θα έχει χαθεί στα κλαδιά των δισταγμών, των σκληρών ερωτηματικών.
Αλυσίδες από ρίζες, αχόρταγες, δυνατές,
να δένουν πιο πολύ την αγάπη να την ορίζουν τις περισσότερες στιγμές.
Και η αγάπη να κραυγάζει, σε μαγεμένο δάσος να έχει χαθεί, οι αμφιβολίες να γιγαντώνουν, στο ψέμα να έχει αφανιστεί.
Να παρατηρεί και να καταλαβαίνει αλλά να μην θέλει να το παραδεχτεί,
ότι στο ψέμα να είναι μπερδεμένη και δεν μπορεί να ελευθερωθεί.
Να κλαίει στην διπλή όψη της μορφής σου την κρυφή,
να ποτίζει το δάσος με μαγεία καταστροφική.
Να μην μπορεί να μιλήσει γιατί θα χαθεί πιο πολύ,
το χώμα θα την ορίσει, ο ουρανός πιο σκληρά θα την εμποδίσει.
Αυτοί δεν θα σε πιστεύουν, θα γίνουν πιο απαιτητικοί και η αγάπη στο δάσος θα μείνει για να το διοικεί.
Θα έχει χάσει την ανθρωπιά της, θα έχει πληγωθεί.
Θα γίνει η ιέρεια της ζωής και εσύ στην ψυχή θα σκοτωθείς.
Θα την αναζητήσεις αυτή την καρδιά αλλά θα έχει μεταφερθεί σε κάτι που δεν θα καταλάβει η δική σου θωριά.
Θα βλέπεις άλλες αγάπες, θα νομίζεις ότι βρήκες φωτιές,
αλλά η ψυχή θα κραυγαζει και η καρδιά η δική σου θα θυμάται το χθες.
Το ανικανοποίητο πάνω από εσένα θα αιωρείται,
σπαθί κοφτερό να ταλαντώνεται, να προωθείται.
Και τότε θα θυμηθείς ένα γέλιο που ήταν παιχνίδι για της μορφής σου, το τέλειο.
Αλλά η καρδιά από το γέλιο θα είναι στο δάσος,
μαγεμένη από την γη, από του ουρανού το θράσος.
Και εσύ πλέον με τίποτα δεν θα είσαι ευχαριστημένος,
ψυχή και καρδιά σε δρόμους, χαμένος.
Αυτό το χαμόγελο θα σε ραπίζει και την ψυχή σου στο τέλος θα ορίζει.
Μόνο η αλήθεια την καρδιά της μπορεί από τα κλαδιά να ξεμπλέξει,
γιατί καταλαβαίνει πολλά και άλλα δεν μπορεί να αντέξει.
Θα την θέλεις δίπλα σου φως σου, σαν της αλήθειας οδηγός σου.
Είναι φως και σκοτάδι σαν ένα αλλά εάν την κερδίσεις θα αλλάξουν όλα τα δεδομένα.
Σε καταλαβαίνει πριν μιλήσεις, τις αδυναμίες της ψυχής πριν ορίσεις.
Και εσύ θα την αγαπάς, θα την λατρεύεις, θα προσπαθήσεις πιο καλύτερος να γίνεις, να αριστεύσεις.
Δώσε αλήθεια, δώσε ψυχή, διώξε τις αμφιβολίες, από το μαγεμένο δάσος να ελευθερωθεί.
Θα καταλάβεις τότε τι λατρεία θα πει.
Φωτογραφία: Panos Kalogridakis
