Poem: Stamatina Vathi
3-1-2017
Μια νεράιδα πληγωμένη,
μέσα στο γαλάζιο το θεϊκό να σε περιμένει,
Έχει κουραστεί να σε αποζητεί,
έχει γύρει το κεφάλι της στο γόνατο της,
σαν να έχει αποκοιμηθεί.
Ένας αέρας γλυκός,
της αγάπης λυτρωτικός πειρασμός,
ουραγός της και φρουρός,
είναι δίπλα της σύμμαχος δυνατός.
Έχει μπλε του ουρανού,
κόκκινο του έρωτά της,
εκεί που δεν σου πάει ο νους.
Χρυσό από τον ήλιο της ψυχής της,
μωβ από την δύναμη της ζωής της.
Με τα φτερά της αφημένη,
στα σύννεφα της σκέψης σου χαμένη,
αέρινη ψυχή που σε λατρεύει.
Σε περιμένει!
Μέσα στου ουρανού την αγκαλιά,
αναζητώντας την δική σου την ματιά,
Το βλέμμα της έχει χαθεί,
μέσα στο κυανό το θεϊκό, το βαθύ,
ψάχνοντας την καρδιά σου σε όλη την γη,
σε κάθε πέτρα, κάθε σχισμή.
Γλυκέ μου άγγελε εσύ,
δώσε μου αέρα αγάπης,
δώσε μου πνοή!
Σε λατρεύω από άκρη σε άκρη,
σε όλο το σύμπαν, όλη την πλάση.
Πίνακας: Σέργιος κοκκορης
