Poem: Stamatina Vathi
6-1-2017
Ένα παλτό χωρίς φιγούρα.
Χαμένο πρόσωπο, στου αέρα την παρτιτούρα.
Σκοπός άγνωστος, χωρίς θέλω, χωρίς γιατί.
Να περιφέρεται μονάχος του,
σε όλο τον κόσμο, χωρίς πυγμή.
Χαμένος, άυλος, χωρίς πνοή.
Ήλιος, φεγγάρι κρυμμένα μέσα του,φοβισμένα.
Δάση, Πολιτείες, να τον αγναντεύουν απορημένα.
Δίχως κορμί, δίχως ψυχή.
Ένας μαύρος ήλιος για κεφάλι,
από τις σκέψεις του έχει χαθεί.
Απεγνωσμένα τρέχει να σωθεί.
Που είναι τα χέρια, να γίνουν πράξεις.
Που είναι το μυαλό, να γίνουν αποφάσεις.
Που είναι η καρδιά να αγαπήσει,
αίμα να τρέξει, πρόσωπο να φωτίσει.
Ήλιος, φεγγάρι σε άλλο σκοπό,
χαμένα στον δικό του ατέρμονο ρυθμό.
Πίνακας: Σέργιος κοκκορης