Poem: Stamatina Vathi
22-8-2016
Τι άραγε θέλω χαμένος σε διαδρόμους;
Μαζί με του μυαλού τους δύσκολους δρόμους.
Κοιτάω εικόνες από της γης τα σκοτάδια,
μαζί με τα θεριά και τα άλλα ρεμάλια.
Θυσία στο βωμό μιας του πάθους απληστίας,
χωρίς την αγάπη, χωρίς ένδειξη λατρείας.
Μορφές στην απουσία χωρίς πίστη και μέτρο,
μαριονέτες ενός θιάσου με δυνατή ετοιμηγορία.
Ο δυσκίνητος νους από την πληθώρα των εικόνων,
να έχει γίνει ένα με την ιστορία των παρανόμων.
Να χάνεται σε λημέρια με εγκληματίες και κλέφτες,
αυτούς που την ψυχή πουλάνε σε φέτες.
Εμπόριο ψυχής και ενδεδειγμένης αξίας,
πόσο κοστολογείται στα λημέρια της εξουσίας.
Σκοπός και στόχος το κέρδος των λίγων,
σεβασμός του ανθρώπου στο πυρ το πληβείων.
Η αξία της ζωής στου κόσμου τα χρηματιστήρια,
μαζί με την σάρκα της ανταλλαγής και τα άλλα μαρτύρια.
Να περνάει ο καιρός με γεύση του τρόμου,
να λες ότι είσαι ελεύθερος,
αλλά να ζεις σε φυλακές αόρατες,
αυτού του φαύλου κόσμου.
Φωτογραφία: Παύλος Παυλίδης
