Μυρίζω θάλασσα, ακούω τους παφλασμούς

Φωτογραφία της Stamatina Vathi.

Poem: Stamatina Vathi

24-8-2016

Μυρίζω θάλασσα, ακούω τους παφλασμούς.
Χάνομαι στο γαλάζιο, σκέφτομαι χρόνους αλλοτινούς.
Σαν τον αφρό οι σκέψεις μου, να σκάνε στον αέρα.
Μνήμες που σαν τα κύματα με πάνε πάρα πέρα.

Λάθη που έγιναν μαθήματα σαν τα χτυπήματα από την θάλασσα στους βράχους.
Αργά αργά και υπομονετικά,
ζωής στιγμιότυπα λατρεμένα με πόνο, χαρά και θράσος.

Ένα χαμόγελο να πλανιέται, βαρκούλα στον αγέρα.
Να πάει με του ανέμου την θέληση, σε άγνωστα μέρη, με τόλμη και φοβέρα.
Το κύμα καθώς σπάει στην ακτή, να μου μουρμουρίζει,
να μου τραγουδά γλυκά στο αυτί, να με ξεστρατίζει.

Ρίχνω ματιά στο πέλαγος, σαν της ζωής τον χάρτη.
Του στέλνω δύο φιλιά και την απέραντή μου αγάπη.
Χαϊδέυω με το βλέμμα μου το απέραντο τοπίο,
παίρνω μια ανάσα βαθιά και ξεχνιέμαι στης φύσης το ωδείο.

Φωτογραφία: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΙΑΚΑΛΗΣ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Copyright © 2017. Web Design - Κατασκευή Ιστοσελίδας by