Poem: Stamatina Vathi
13-8-2016
Μέσα στου κάμπου τις μυρωδιές,
μέσα σε μποστάνια και τριανταφυλλιές,
σε αυλές με του ονείρου το γιασεμί,
σε βραδινό τοπίο με του νυχτολούλουδου την θεσπέσια οσμή.
Ένα σώμα θεϊκό, από έναν θεό μου λατρευτό,
δύο μάτια του ήλιου καμωμένα,
δύο χείλη της φωτιάς ζωγραφισμένα.
Κάθεται να ξαποστάσει, να με δει, να με αγκαλιάσει.
Ο ιδρώτας του διαμάντια από τον κόπο της γης,
τα χέρια του σαν ρίζες δέντρου,
σαν βράχοι σκληροί, σαν τανάλια από ατσάλι δυνατή.
Μες στης γλύκας την ημέρα, με τον ήχο των πουλιών για παρέα.
Δεν θέλουμε να μιλήσουμε καθόλου,
θέλουμε τους ήχους της φύσης να γευτούμε,
μαζί με τις καρδιές μας που τρελά χτυπούνε.
Σαν να κάνουνε ρυθμό στον ήχο των τζιτζικιών και το κελάηδημα των πουλιών.
Βάζω το χέρι μου στην καρδιά του,
πιάνω τα δυνατά χέρια τα δικά του,
βλέμμα στο βλέμμα, χάδι στο χάδι,
του δίνω ολόγλυκο φιλί στα χείλη, σαν από ρώγα από σταφύλι.
Ένα γάργαρο νερό παραπέρα,
μας δροσίζει με την ιδέα.
Εμείς είμαστε έτοιμοι να καούμε,
με του ήλιου την ευλογία, τον έρωτά μας να χαρούμε.
Χέρι το χέρι μπλεγμένα,
στόμα το στόμα ενωμένα,
παίρνουμε μέρος σε μια συμφωνία,
μες στου Αυγούστου την πανδαισία.
Φωτογραφία: Stuart Sanderson
