Poem: Stamatina Vathi
12-10-2016
Μετά από την φλόγα την καυτή, που από άκρη σε άκρη θα χυθεί,
κρύο πολύ και παγωνιά θα ξαπλωθεί στην γειτονιά.
Επέλαση σκληρή του βοριά.
Οι αρκούδες με τα πουλιά παρέα θα κάνουν,
από τα στενά εχθρικά θα θέλουν να περάσουν.
Σκληρές ματιές θα ανταλλάξουν,
φλόγες μες στην θάλασσα θα πετάξουν.
Εκεί ο δυνατός σε μια νυχτιά, αδύναμος θα γίνει με το φέγγος της ημέρας και ο ρακένδυτος και πονεμένος,
βασιλιάς θα γίνει ο καημένος.
Είναι η ώρα που θα ζητάνε τα τσακάλια,
να γίνουν φύλακες στα ουράνια,
αλλά η μεγάλη η άρκτος της καρδιάς τους θα τα χτυπάει και ας είναι και δικά τους.
Είναι οι ώρα που θα ουρλιάζουν οι λύκοι αλλά η εξυπνάδα τους εκεί θα δείξει.
Αν θα πάνε με τον γείτονά τους ή με τα τσακάλια, τη γενιά τους.
Το μυστικό είναι ένα. Με τον γείτονα μέσα στα χρόνια τρέχει το ίδιο αίμα,
από αυτόν δεν θα προδοθούνε και περίεργα θα ξαφνιαστούνε.
Τα τσακάλια δεν είναι φίλοι, είναι εχθροί που σπέρνουν ύλη,
κάνουν αργά και μεθοδευμένα,
πράξεις που εναντιώνονται σε όλα τα γραμμένα.
Η βαρβαρότητα δεν θα κερδίσει, θέλει απλώς να αποσταθεροποιήσει,
να βάλει αδέρφια να φαγωθούνε και από το μερτικό τους να χαθούνε.
Πιο πολύ κερδίζεις με το μέλι πάρα με της εκδίκησης το μαχαίρι.
