Ποίημα: Stamatina Vathi
17-3-2016
Δεν σου κράτησα ποτέ κακία, παράπονο μόνο………
Στα έντονα και ρηξικέλευθα λόγια μου
αισθάνθηκα ότι με απορία θορούσες.
Άραγε της νύχτας το έρεβος ή της ψυχής μου το θόλο
ήταν αυτό που σε ζάλισε και σε αποπήρε μακριά μου;
Δυσθεώρητα τα βάθη της ψυχής σου και ο πόνος μέσα της,
αχόρταγος δυνάστης και παραχαρακτης η αίσθηση και το πάθος.
Αφουγκραστής μυστικών καλά κρυμμένων μέσα του, αποπλανώντας την λογική, το Άισθημα!!
Πλανάμαι και πλανάσαι αν νομίζουμε ότι το πάθος που δεν εκτονώθηκε,
δεν θα απαιτήσει την λύτρωση και την έκφρασή του.
Φρουρός εκεί και υπενθυμητής σε κάθε βήμα μας
να μας θυμίζει το απραγματοποίητο της υπό-σχεσης .
Φωτογραφία: Kostas Orologas
