Ποίημα :Stamatina Vathi
18-5-2016
Μέσα στο μπλε του ουρανού η σκέψη μου,
χαμένη στα γκρίζα σύννεφα των φόβων μου.
Η καρδιά μου να αισθάνεται το βάρος της αγάπης,
ισοπεδωμένη από τον κίνδυνο της απώλειας.
Ένας φρουρός της γης, ένας πολεμιστής ειρήνης,
σε ένα σιωπηλό σιγομιλητό με τον άνεμο.
Ένας ταξιδευτής των δύσκολων εμπειριών,
να αισθάνομαι στο βάθος της ψυχής μου τι σημαίνει θάνατος.
Να αγαπήσω, να αγαπηθω;
Αμφιβολίες που τριβελίζουν το μυαλό μου!
Μέσα στις φλέβες μου να κοχλάζει το αίμα,
προσπαθώντας να το τιθασεύσει ο νους.
Ο λογισμός σε άσχημα μονοπάτια.
Μαύρες σκέψεις, δύσκολες επιλογές.
Πάντα όμως ο ουρανός δεν μένει με σύννεφα, γίνεται ξάστερος, γίνεται ηλιοφώτιστος και χαρούμενος.
Υπάρχουν Άνθρωποι που η σκέψη τους είναι μαζί μου.
Φωτογραφία: Μάνος Γαμπιεράκης
