Ποίημα: Stamatina Vathi
25-5-2016
Μέσα σε μια ομίχλη συναισθημάτων η καρδιά μου.
Αισθάνομαι βαρύ το πέπλο της όπως και την δική σου προδοσία.
Μια υγρασία να μου περονιάζει το σώμα μου όπως οι πράξεις
σου περόνιασαν την ψυχή μου.
Συστάδες δέντρων τα ψεύτικα λόγια σου δεν με άφησαν να δω την αλήθεια.
Μέσα σε αυτόν τον δρόμο της ζωής είχα χάσει τον προσανατολισμό μου.
Λόγια ψευτιας και πράξεις προδοσίας.
Φύσηξε όμως καθαρός αέρας, δροσερός και αποκαθηλωτικός.
Πήρε τα λόγια, φανέρωσε αλήθειες.
Δεν είναι ωραίο να ευτελίζεται ο άνθρωπος.
Πώς να το καταλάβεις όταν ο ίδιος εχεις χασει την πορεία σου;
Φαινομενικο ή αληθινό;
Η ζωή σου είναι αυτό που ΕΣΥ νομίζεις ότι έφτιαξες, το εικονικό.
Όταν δεν έχεις γίνει φίλος με τον ίδιο τον εαυτό σου αλλά κρύβεσαι στην ομίχλη του δικού σου μυαλού.
Όλοι χάντρες της ίδιας φαινομενικής πραγματικότητας που εσύ δημιούργησες.
Φύσηξε καθάριο αεράκι, δροσερό και αποκαθηλωτικό.
Φωτογραφία: Παύλος Παυλίδης