Poem: Stamatina Vathi
11-10-2016
Σύννεφα, αγκαλιά,
του ανέμου και της βροχής φιλιά.
Καράβι στο άγνωστο η ματιά μου,
να ψάχνω μια φιγούρα της καρδιάς μου.
Κύματα τα λόγια του, να μου τον θυμίζουν,
σε ένα γκρι σύννεφο του ουρανού να με γυρίζουν.
Θεοί, αγέρας,
μια φουρτούνα μέσα στα σωθικά μου να με χτυπούν με πείσμα, με φοβέρα.
Νησί απάνεμο η αγκαλιά του,
λιμάνι ήρεμο η αρρενωπή θωριά του.
Τόσο θαλασσί και γκρίζο,
τόσες αποχρώσεις της ζωής του να ορίζω.
Κομμάτι ψυχής, απόσταγμα λογικής.
Δύο μάτια όλο φως,
ένα νησί να γείρω ναυαγός.
Τρικυμία καρδιάς, χαμόγελο ξεγνοιασιάς.
Σταγόνα θάλασσας να ταξιδεύω,
να φτάσω με του αγέρα τις ριπές στην καρδιά του επάνω.
Να του φέρω μήνυμα από την συννεφένια την ψυχή μου,
να του δείξω το αλάτι που έχει η ζωή μου.
Τραγούδι από το κύμα να του τραγουδίσω,
αφρός από της θάλασσας τον χτύπο για να τον νανουρίσω.
Χέρια ορθάνοιχτα να τον αγκαλιάσω,
πάνω στον ουρανό μου να τον ξαποστάσω.
Από την ζέση της καρδιάς του να εξατμιστώ
και πάλι σύννεφο στο ουρανό να γινώ.
Να τον βλέπω από εκεί ψηλά,
να τον συντροφεύω σε όλα του τα ταξίδια, τα μαγικά.
Σύννεφο, βροχή, αγάπη δυνατή.
Άνεμος οι σκέψεις σε κάθε του γιατί.
Λόγια, προτάσεις, ολόκληρες ανατάσεις.
Καρδιά στην καρδιά, ψυχή στην ψυχή, δυο φιγούρες σε δική τους στιγμή.
Φωτογραφία:Gioula Psimouli
