ΠΟΙΗΜΑ: Stamatina Vathi
13-5-2016
Είναι η καρδιά μου θάλασσα ανοιχτή,
βάθος που σκοτώνει με ένα μου φιλί.
Άβυσσος ο νους μου σε τραβάει μακριά,
με ένα σου χαμόγελο βυθίζονται βουνά.
Λατρεμένο σούρουπο, ψάχνεις να με βρεις,
να μου πεις πως μετάνιωσες, ψάχνεις να με δεις.
Βάθος στην ανάσα σου, πάθος στα φιλιά, ξημεροβραδιάζεσαι για μια μου ματιά.
Βέλος, βέλος στην καρδιά σου να σε προσπερνά,
είναι ένα όχι μου μια σκληρή θωριά.
Είμαστε ολόιδιοι και ξεχωριστοί,
με τις αντιθέσεις μας, την καυτή φυγή.
Δυο ψυχές σε πόλεμο και καταστροφή,
ο ένας με έναν κεραυνό και η άλλη μια αστραπή.
Μπόρα που ανάβει ηφαίστεια του νου,
που χαρίζει ένταση, πάθος και Ζωή.
