Poem: Stamatina Vathi
15-1-2017
Δυό σύννεφα είναι αγκαλιασμένα πάνω στου ήλιου την φωτεινή καρδιά, μονιασμένα,
κύκνοι αγαπημένοι να πλέουν πάνω στης λίμνης τα νερά,
να υφαίνουν της νύχτας τα πολυπόθητα τα μυστικά.
Μια ηλιαχτίδα να χορεύει σε κάθε σταγόνα της ζωής,
λευκές φτερούγες,
Νηρηίδας χέρια, σε μια σκιά να σε αποζητεί.
Ανοιχτές πτήσεις , πάνλευκες φιγούρες σε έναν χορό,
μέσα σε φυλλωσιές των δέντρων,
γάργαρο γέλιο,
γλυκό φιλί αλαργινό.
Τραγούδα, τραγούδα αγέρα και εσείς φρουροί του δάσους φτερωτά μου πουλιά,
είναι η βασίλισσα του δάσους που για μια αγάπη καρδιοχτυπά.
Το κρύο ώρα την ώρα γίνεται όλο και πιο αισθητό,
λευκό χιόνι κάνει το τοπίο ονειρικό.
Και αυτή?
Με το λευκό το κάτασπρο φόρεμα το φωτεινό,
με το χιόνι παίζει και γελάει,
μια μπαλαρίνα να κρατάει του χιονιά τον φανταστικό ρυθμό.
Μια να τινάζεται με χάρη να απλώνει σε όλη την πλάση τον λευκό χιονιά,
μια στης αγάπης της τα χέρια να φτάνει μέχρι τον ήλιο,
να διώχνει την παγωνιά.
Και σαν η Σελήνη απλώνει τα υφαντά πάνω στο δάσος με υπομονή,
αυτή η Βασίλισσα με χάρη στην αγκαλιά του κύρη της να πάει να κοιμηθεί.
Μα πριν τα ματοκλαδά της κλείσει και γλυκά ονειρευτεί,
με ένα χαμόγελο, φωτιάς σημάδι,
την καρδιά του να ζεστάνει με προσμονή.
Πίνακας: Πηνελοπη Καπετανουδη
