Ποίημα: Stamatina Vathi
5-4-2016
Αχ πατρίδα μου πόσο σε αγαπώ,
πόσο σε θαυμάζω με τόση περηφάνια σε εκτιμώ.
Γιατί από το αίμα των ηρώων σου,
φτιάχνεις παιδιά χωρίς ιδανικά;
Με της εκδίκησης την κατάντια στην ματιά
και στην τσέπη το κέρδος χωρίς μπέσα και ανθρωπιά;
Θέλω να σκίζεις αγέρωχα τον ουρανό,
να αντηχείς πέρα έως πέρα,
να μην παίρνεις του φτωχού τον οβολό.
Να τιμάς τον άξιο και όχι την κάθε λέρα και κακία.
Θέλουμε παλικάρια εμείς, λιοντάρια, αποδεδειγμένα της γης μας τα καμάρια.
Αετοί του Δία να πετούν,
να ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ τον αδύναμο,
να είναι ΔΙΚΑΙΟΙ, να ΤΙΜΟΥΝ.
Και όχι το χρήμα να έχουν θρησκεία,
με την χρήση ενός ονόματος σε αλλουνού πλάτες την αξία.
Κεραυνοί και αετοί, όχι φίδια ωρέ και οχετοί!!
Τιμή με αξία και όχι λόγω συγγένειας ανδραγαθεία.
Θέλουμε ψηλές βουνοκορφές και όχι ύπουλες ψυχές.
Θέλουμε αγέρα καθαρό, χωρίς το χρήμα για θεό.
Θέλουμε θάλασσα ελεύθερη καρδιά,
θέλουμε αγέρα τιμής και ιδανικά.
Η αξία πάει κατά πράξη και όχι εξ αίματος μόνο ιστορία.
