Poem: Stamatina Vathi
1-9-2016
Ένα γέλιο σαν αγέρας,
να με χτυπά στο πρόσωπο,
να μου ξυπνά αισθήματα,
να με φτάνει στον παράδεισο,
να μου κεντά μηνύματα.
Θέλω να γράψω,
να φωνάξω,
για ένα χαμόγελο γλυκό να τραντάξω.
Γη και ουρανό να ενώσω,
μια καρδιά να απλώσω.
Μια καρδιά γεμάτη,
που φτάνει σε κάθε της γης άκρη.
Κάνει παρέα με του ήλιου την ακτίνα,
δίνει του φεγγαριού μια χρυσή πυγολαμπίδα.
Μια καρδιά από ατόφιο χρυσάφι.
Είναι εκεί βουνό σταθερό,
στου ανέμου την φοβέρα αντιδραστικό.
Έχει φτερά να με αγκαλιάζουν
και ματιές να με συναρπάζουν.
Μια ζωή, μια ματιά, όλος ο κόσμος η δικιά του αγκαλιά.
Κάθε σκέψη του ουρανός,
κάθε χάδι του αέρας θαλασσινός,
κάθε γέλιο του ο ήλιος και το φεγγάρι.
Ένας της ζωής μου Θεός,
ένας της αγάπης κεραυνός.
