Και είναι να απορείς

1-10-2017

Και είναι να απορείς πώς σβήνει ένας άνθρωπος τι έχεις κάνει σε μια σταγόνα στιγμής.
Και εάν η σταγόνα γίνει ποτάμι ποιος θα σε σώσει μέσα σε ένα χάδι.
Εύκολα τα λόγια, δύσκολα τα έργα της ζωής.
Ο ατομιστής πότε δεν μπορεί να αγαπήσει,
κοιτάει μόνο μέχρι εκεί που φτάνει ο εαυτός του,
όλα τα άλλα φαίνονται μηδαμινά εμπρός του.
Εάν δεν φτιάξεις το τέλειο, το διαχρονικό,
ότι αφήνεις χάνεται, γίνεται ένα μηδενικό.
Άλλωστε είμαστε στιγμές, κάτι από χτες, σήμερα και αύριο άμα θες.
Τον χρόνο δεν μπορεί κανένας να αγοράσει.
Είναι ο χειρότερος κριτής, αυτός που έχει την μεγαλύτερη στο γένος βάση.
Όλα τα άλλα είναι περίπου, όπως και η κρίση την ανθρώπων, υποκειμενική και στο συμφέρον.
Με κόστος σύγκρισης και ανταλλαγής το χρήμα.
Ποιος όμως όρισε το χρήμα και το χρυσό ?
Είναι άραγε άφθαρτα, για αυτό??!!!
Μόνο το άφθαρτο έχει δικαίωμα και λόγο.
Έχει την εξουσία και της ύπαρξης την όλη πορεία,
τον αρχικό και τελευταίο πόνο.
Είναι η αρχική μήτρα ζωής, κάτι που δεν μπορείς να δεις.
Που δεν ορίζεται ως μονάδα από το ανθρώπινο στοιχείο,
αυτό είναι άφθαρτο,δεν έχει ημερομηνία λήξεως, δεν έχει διαβατήριο, αλλά ορίζεται από κάτι το ανώτερο, το πνευματικό, το υπεράνω, το ουράνια δραστήριο.
Κάτι που δεν έχει μονάδα μέτρησης για το ανθρώπινο μυαλό, είναι αιώνιο αγαθό.

Stamatina Vathi

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Copyright © 2017. Web Design - Κατασκευή Ιστοσελίδας by