Ποίημα :Stamatina Vathi
4-7-2016
Βραχάκι, βραχάκι η σκέψη μου.
Χάνομαι στα χρώματα ενός ονειρικού τοπίου.
Έτσι και τα λόγια σου στην καρδούλα μου.
Σταγόνα, σταγόνα χαράς και ηρεμίας η κάθε λέξη σου.
Πολύχρωμες πινελιές στον καμβά των συναισθημάτων μου.
Περιμένω να ακούσω κάθε πρότασή σου με προσοχή.
Θησαυρός για τα αυτιά μου, νερό για την ψυχή μου, ηρεμία και γαλήνη για την ζωή μου.
Βραχάκι, βραχάκι σταθερότερος και ομορφότερος.
Είσαι η λίμνη μου να ξαποστάσω, να γύρω να ξεδιψάσω.
Να πάρω χρώματα από την φυση, αιθέρα και αναπνοή από τον ουρανό και την Δύση.
Κίτρινο από ηλιοτρόπια, ροζ ονειρικό από τριαντάφυλλα, άπλετο γαλάζιο από το τέμπλο που με σκεπάζει,
όπως η δική σου αγκαλιά και η έντονη ζεστή σου ματιά.
Σε αποζητώ.
Σε Θέλω σαν απαραίτητο συστατικό του ίδιου μου του εαυτού.
Σαν βράχοι ομορφιάς οι λέξεις σου με περιστοιχιζουν, με προστατεύουν, με κοιμίζουν.
Έναν ύπνο αναμονής για να βρεθώ κοντά σου, να σε δω, να σε θαυμάσω και στα χέρια σου με πάθος να ξεροσταλιάσω.
Κλείνω τα βλέφαρά μου και σε φαντάζομαι.
Δύο πόδια δυνατά, δύο χέρια σφιχτά, δύο χείλη κολαστικά,
μια ματιά ζωής για την ψυχή μου.
Είσαι ο ουρανός μου, το νερό μου, το αληθινό όνειρό μου.
Ένα γέλιο δροσιάς, μια λαχτάρα ηρεμίας αλλά και δυνατής κυριαρχίας.
Η ψυχή μου πάλλεται.
Κρέμομαι από τα λόγια σου.
Από τους μορφασμους σου, από τις γλυκές Ρυτιδουλες σου.
Αυτές είναι οι κλωστές μου, βάζω τα δάχτυλά μου και γίνονται οι γραφές μου.
Σε παρατηρώ σαν θεό μου, μοναδικό μου ταίρι και αγαπητό μου.
Φωτογραφία: Einar Anbjørn Hansen
