Ποίημα :Stamatina Vathi
19-6-2016
Όταν με βάζω στο μικροσκόπιο του εαυτού μου, αισθάνομαι τόσο μικρός, απειροελάχιστος έως τίποτα.
Έχω περάσει πολλά και η ψυχή μου δυσανασχετεί, είμαι αυστηρός κριτής μου λέει και καθόλου ολιγαρκής.
Πόθοι, πάθη και ιστορίες στης ζωής τις συγκυρίες,
όλες μαζί ένα κουβάρι και η λογική με συνεπάρει.
Έναν καθρέφτη ψυχής ζητάω, να μου μιλάει ειλικρινά, να μου μιλάει ίσια και καθαρά.
Στο πυρ το εξώτερον η ζωή μου, κριτής αυστηρότερος η λογική μου.
Είμαι όμως και καρδιά, ένας άνθρωπος απλός, μες την ζωή μια μονάδα υπαρκτή αλλά και μοναδική.
Μικραίνω, Μικραίνω σκέφτομαι τα λάθη μου, να γίνουν μάθημα, να γίνουν ουσία, να φτάσω στην αυτογνωσία.
Δύσκολος ρόλος να γίνεις κριτής του εαυτού σου και των πράξεων σου.
Είμαι όμως άνθρωπος με αντιθέσεις, έχω όρια και προσπαθώ να τηρώ υποσχέσεις.
Μήπως όμως πρώτα να δω τι θέλει ο εαυτός μου, το εγώ, το πιστεύω μου, το εσώψυχό μου, η οντότητά μου όλη, το ιδανικό μου.
Δεν θέλω να αναλώνομαι σε σκέψεις που ξεφεύγουν.
Θέλω να δω το πρόσωπό μου στο καθρέφτη μου και να χαμογελάω.
Να είμαι αρεστός σε εμένα πρώτα και μετά των άλλων.
Δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα το εξωτερικό γίγνεσθαι, είναι παράμετρος.
Θα το προσέξω στην πορεία μου αλλά δεν θα το υποβάλω.
Είμαι εγώ, ο εαυτός μου, ζητώ την αυτογνωσία όχι εις βάρος της ουσίας και της ψυχής μου της ευθείας.
Έναν άνθρωπο ισορροπημένο μες της ζωής το πεπρωμένο.
Πίνακας: Odysseas Anninos
