22-3-2016
Τα τετράγωνα αυτά αντρικά σου χέρια!
Τόσο σταθερά, χτυπημένα αλλά και τόσο εκφραστικά.
Μέσα στην χούφτα σου νερό ζητούσα.
Νερό καθάριο και ξεδιψαστικο, πηγή ζωής, απαιτούσα.
Δύο χέρια ενωμένα, θάνατος η απώλεια τους.
Σφιγμένα, δυνατά αλλά και προδωτικά,
υποθέσεις, αόριστιες, και το γέλιο σου να διαπερνά
την ψυχή μου, περιγελώντας με για την κρίση μου.
Ράπισμα, ράγισμα η απόφασή σου,
σκληρό και ανελέητο το γέλιο σου
να μου λέει με το γέλιο αυτό που λάτρεψα
μεσα στην ομήγυρη των φίλων σου, ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΛΩ.
Εγώ όμως ήμουν εκεί και περίμενα
με την ψυχή μου ήρεμη και την καρδιά να πάλεται.
Απλά σαν απλός άνθρωπος έκανα λάθος.
Αυτά τα χέρια δεν μπορούσαν να με αγκαλιάσουν.
Ποίημα
Stamatina Vathi
Πίνακας: Lena Vaka
