Ποίημα :Stamatina Vathi
16-5-2016
Μια πεταλούδα η ψυχή στο άγνωστο.
Τα φτερά της εύθραυστα στο κάθε φύσημα του αέρα,
λόγια, πράξεις, συναισθήματα στο απάντεμα του ανέμου. Να είναι απαλό και γλυκάνεμο το αεράκι,
να μυρίζει γλυκάνισο και άγρια μέντα.
Λατρευτική στη φύση, ένα με το θείο.
Χρυσοκέντητη και πολύχρωμη η μνήμη της,
να απαλύνει ή να καταδυναστεύει το πέταγμα της.
Τα μάτια της άγρυπνα να παρακολουθεί,
τοσο άυλη και τόσο υπαρκτή.
Γλυκοφτερουγίσματα και ταλαντεύσεις.
Ο ψυχή μου πως χορεύεις στα τερτίπια του αέρα!!!
Πόσο λεπτεπίλεπτη στις συνθήκες του καιρού.
Λάτρεψε την φύση, γίνε ένα με αυτή!
Χτύπα τα φτερά σου στων ηλιαχτίδων την λάμψη.
Ζήσε!
Φωτογραφία :Makis Bitos
