Ποίημα: Stamatina Vathi
7-10-2017
Βλέμμα στο βλέμμα, γέλιο ανεπαίσθητο, γλυκό.
Μαύρο βελούδο, κόκκινο τριαντάφυλλο,
σταγόνες του έρωτα στην καμπύλη του στήθους, ζωγραφιστό.
Δάχτυλα που αιωρούνται, χρυσαφένια σύννεφα,
σε έναν κόσμο ονειρικό.
Και οι αναπνοές να αναμιγνύονται,
σταγόνες γεύσεις να γίνονται,
κομμάτια φωτιάς να εκσφεδονίζονται,
σάρκα βελούδο το ένα και το αυτό.
Καμπύλες, γλουτοί,
καρποί ευωδιαστοί,ήχοι δυνατοί,
μάτια καυτά, αίσθηση διεισδυτική.
Ώμοι γυμνοί, διεγερτικοί,
υπόκωφοι ρυθμοί,
μπλουζ με βραχνή φωνή.
Φώτα χαμηλά, σιωπηρά λάγνα ουρλιαχτά,
μια υπέρτατη ηδονή, φωτιά.
Βαρύ αισθησιακό σκηνικό,
κραυγή για νέο ξεσηκωμό.
Και ένα αραχνοΰφαντο πέπλο να σκεπάζει το κάθε τι γυμνό.
Σώμα στο σώμα, αφή στην αφή,
ματιά στην ματιά,
η απορρόφηση είναι μέχρι της ψυχής την καρδιά.
Και τα πέταλα από το κόκκινο τριαντάφυλλο
να καταπατούν τον θάνατο,
να γίνονται ζωή,
μαύρο βελούδο, αναπνοή δυνατή.
Η ψυχή να φωνάζει διαπεραστικά
και οι χτύποι μετά από ένα εκρηκτικό κρεσέντο,
να ηρεμούν σε μια αγκαλιά.
Φιλιά.
