Μυρίζει γιασεμί και τζιράνι

Ποίημα: Stamatina Vathi

Μυρίζει γιασεμί και τζιράνι,
φύλλα γλυκά, ολόδροσο στεφάνι.
Η άνοιξη και το καλοκαίρι,
έχουν γλυκά πιαστεί στο χέρι.
Σε λίγο αποχωρούν,
με μια ανάμνηση από θάλασσα και πονηρό μελτέμι.
Γλυκές ορμές, αναπόλησης λιμάνι,
κύμα, γλάροι, παγωτό χωνάκι στο χέρι.

Ένα αγεράκι ντροπαλό,
με ροδαλά μαγουλάκια, παχουλό,
χαϊδεύει τα φύλλα, το ρίχνει στο χορό.
Και όπως θροΐζουν τα φύλλα από χαρά,
ένα σύννεφο κρύβει τον ήλιο,
του λέει γλυκά μυστικά.
Του μιλάει για βροχές
για νοτισμένη γη,
για χτύπους πάνω στο κεραμίδι, την σκεπή.

Ο μαντρότοιχος θα χάσει τα πλουμίδια,
θα πέσουν στο χώμα,
θα γίνουν τροφή στου νέου χρόνου τα καλούδια.
Και μερικά φύλλα το αγέρι θα τα στροβιλίσει,
θα τα πάει στην σκεπή,
στο δρόμο θα τα ακουμπήσει.

Η βροχή θα παίξει με αυτά,
θα κελλαρύσει, θα τα στολίσει,
θα δώσει μυρωδιά, θα τα αναγεννήσει.
Ποταμάκια θα αρχίσουν να τρέχουν γοργά,
να θέλουν να ποτίσουν,
να φτάσουν στην θάλασσα,
να γίνουν φιδάκια τορνευτά.

Και τα χελιδόνια θα φύγουν,
θα πάνε σε μέρη μακρινά,
θα αποχαιρετήσουν την γειτονιά,
θα δώσουν υπόσχεση ότι θα έρθουν ξανά.
Με μια άνοιξη στο πέταγμα και την καρδιά.
Η ημέρα έχει αρχίσει και μικραίνει,
η νύχτα τα καλά της φορεί και προσμένει.

Το αεράκι θα μεγαλώσει,
θα γίνει δυνατό, θα έχει ανδρειώσει.
Με πείσμα θα ρίξει όλα τα φύλλα χάμω
και με την στέγη θα δώσει αγώνα μεγάλο.
Θα τινάζει τα γυμνά κλαδιά στον τοίχο,
να δείξει ότι είναι ατρόμητο,
θα κάνει μεγάλο γδούπο και ήχο.

Θα σφυρίζει με όλη του την χάρη
και με τα παντζούρια θα τα βάλει.
Ομπρέλες θα παρασύρει,
πόρτες με φούρια μεγάλη και πάταγο θα κλείνει.
Θα διώχνει τα σύννεφα με αισιοδοξία,
θα φέρει τον ήλιο αλλά θα περιμένει τον χιονιά και τα κρύα.

Σε λίγο θα ξεμυτίσουν και τα σαλιγκάρια,
θα αφήσουν ασημένιες κλωστές,
θα κεντήσουν με λαχτάρα.
θα έρθουν και τα πουλιά από τα βουνά,
να προϋπαντήσουν του χειμώνα τα μακρινά χτυποκάρδια με μια αγκαλιά.
Καπνός θα βγει από την καμινάδα,
θα προσπαθήσει να φτάσει μέχρι τον ουρανό,
να κάνει μια βεραντζάδα.

Θα κοκκινίσουν μυτούλες,
σκουφιά, παλτά,
θα τρίξει το ξύλο από του τζακιού την φωτιά.
Η μάντρα θα μείνει γυμνή,
θα περιμένει το χάδι από τον ήλιο που θα έχει κρυφτεί.
Οι γάτες θα προσμονούν αρπαχτές για λίγο ήλιο,
θα τεντώνονται νωχελικά,
θα νιαουρίζουν πονηρά.

Και το δέντρο θα χαϊδεύει με τα κλαδιά τον ουρανό,
γυμνά χέρια προς τις ηλιαχτίδες,
θα τις παρακαλά για φιλί γλυκό.
Φθινόπωρο χρυσαφί και πορτοκαλί,
μέλι στα χείλη και στην ψυχή.
Θα μυρίσει νοτισμένη γη.

Πίνακας: Odysseas Anninos