Ποίημα: Stamatina Vathi
Μέσα στα σπάργανα της Ιστορίας, ένας Πολεμιστής ιερός με ανεξίτηλα γράμματα ξακουστός.
Ένας κληρονόμος Αετών, ίδιος Δίας των θνητών, με υστεροφημία των Θεών.
Τα κυματιστά του μαλλιά, η δυνατή του η ματιά, η οξύνοια του νου από την Πέλλα ξεκινούν.
Για να του πλέξουν εγκώμια διθυραμβικά, σε παγκόσμια γραπτά.
Με Περηφάνια και Φιλοδοξία,
με οργάνωση και Σοφία,
με δάσκαλους δίπλα του που τους έγραψε Η ιστορία,
τα δύο του πόδια εξερεύνησαν όλο τον τότε κόσμο,
τον κατακτήσαν και έγιναν το χώμα το αγιασμένο,
του ελληνικού πολιτισμού και του πνεύματος το καθηγιασμένο.
Ω Μεγάλε Μακεδόνα Στρατηλάτη,
έφτασε μέχρι τον Τίγρη και τον Ευφράτη και ακόμα παραπέρα, η θωριά σου η γενναία.
Είσαι εσύ, το “ζην” του Βασιλιά Φιλίππου και το “ευ ζην” του σοφού του Αριστοτέλη, που με τα άστρα και τον Ήλιο στο ανθρώπινο γένος σε είχαν προσφέρει.
Ένας μαχητής μοναδικός, γεράκι μαζί και αετός.
Ένας Θεός της Ελληνικής ιστορίας, ένας Μέγας πολεμιστής και σοφός υποκινητής της κυριαρχίας.
Τα χώματα πέρα έως πέρα, έχουν πάρει αέρα από την Μακεδονία, χώμα ιερό και νερό ιστορικό από της Ελλάδας τον πολιτισμό.
Μια φυσιογνωμία της φωτιάς, ένας βλέμμα της ομορφιάς,
Κύτταρο διαχρονικό, στης ζωής το πηγαιμό.
Μέγας και Πάνλαμπρος, Ήλιος αληθινός και ηγέτης οικουμενικός.
Ένας κατακτητής, ένας άξιος μαχητής και Παμμέγιστος εξουσιαστής.
Πίνακας: Michail Karapanagiotidis
